Leśną drogą jedzie karoca zaprzężona w siwe konie. W pewnym momencie z pojazdu odpada koło i gdy woźnica je naprawia pasażerowie karety - królewna Wiolinka, jej bona i nauczyciel muzyki - spacerują po lesie. Królewna, która zbierając kwiaty oddaliła się od swych opiekunów, zostaje porwana przez zamaskowanego człowieka.
Wieczorem przy drogowskazie spotyka się trójka wędrowców: Kogut, kapral Pypeć - trębacz królewski i weteran wojenny, Kot Mysibrat - parobek z młyna i Lisica - była opiekunka dzieci Indyka. Przy wspólnie przygotowanej kolacji przy ognisku Kogut opowiada o odwiedzinach króla Cynamona u króla Baryłki w Tiutiurlistanie. Po uczcie królowie rozegrali partię warcabów, podczas której doszło między nimi do poważnego konfliktu, którego sprawcą była nieuczciwa papuga. Królowie wypowiedzieli sobie wojnę. Wojska Triutiurlistanu udały się do stolicy Blabacji, wśród wojaków był również Kogut. O świcie doszło do bitwy między przeciwnikami. Walka toczyła się na badyle i buraki, z armat strzelano makaronem i czereśniami. Zwycięstwo odnieśli żołnierze Tiutiurlistanu, dzięki dwóm chłopcom, którzy naładowali armatę workiem z osami, powodując popłoch i ucieczkę blabackich żołnierzy. Ścigające ich wojska z Tiutiurlistanu dotarły do stolicy Blabacji, ale zatrzymały się przy stołach pełnych słodyczy, które podstępnie kazał ustawić król Cynamon. Na szczęście groźny konflikt zakończył się pojednaniem obu królów.
Do ogniska podjeżdża goniec królewski oznajmiając o porwaniu królewny Wiolinki. Lisica namawia przyjaciół do poszukiwania królewny, aby zapobiec kolejnej wojnie. W trakcie wędrówki przyjaciele docierają do obozu Cyganów - cyrku "Merdano", którego właścicielem jest treser pcheł. Jego córka wróży Kogutowi "z ręki", a tymczasem podstępny Cygan ostrzy nóż. Kogut podczas ucieczki przed nim gubi swoją trąbkę. Nocą wraca po zgubę i dzięki tajemniczej postaci uwięzionej w kotle wypełnionym dziwnym roztworem udaje mu się umknąć przed śmiertelną pułapką. Ową tajemniczą postacią jest oszpecona czarami królewna Wiolinka. Przyjaciele uwalniają ją i zabierają ze sobą. Po drodze wstępują do gospody pana Śniadanko, ale zostają z niej wyrzuceni. Ścigana przez Cygana kryją się w dziupli drzewa. Nocą udają się na skraj wsi. Przed zaśnięciem Mysibrat opowiada historię swego życia. Urodził się we młynie skąpego młynarza Pytla, który wygonił jego rodziców, a jego zmusił do ciężkiej pracy. Myszy chcąc pozyskać jego przychylność poprosiły, by został ojcem chrzestnym jednej z ich pociech. Kot zaprzyjaźnił się z myszami, za co został wyrzucony z pracy. Lisica z kolei wyjaśnia powód, dla którego musiała opuścić dom Indyka. Otóż podczas zabawy w Indian z dziećmi Indyka Lisica wyrwała ich rodzicom pióra.
Rankiem Kogut udaje się do wsi w poszukiwaniu pożywienia. Głodna i nieznośna Wiolinka w tobołku Koguta znajduje jajko. Nie wiedząc, ze Kogut zachował je do czasu pokoju, kiedy będzie mógł się z niego wykluć jego synek, grzeje jajko w ognisku. Na szczęście zjawia się Kogut i drutuje jajko nie dopuszczając do wyklucia się pisklęcia.
Wędrowcy przybywają do stolicy Blabacji, w której Cygan wystawia przedstawienie. Przyjaciele chcąc odczarować Wiolinkę wysyłają Koziołka do Cygana, aby kupił dla niej lekarstwo. Koziołek przez pomyłkę przynosi im to, które kupił dla siebie i królewnie wyrasta broda. Tymczasem Kot Mysibrat wpada w ręce Cygana, który oznajmia iż jest to jeden z porywaczy królewny. Sąd kapturowy skazuje go na śmierć. Z opresji ratują go myszy, które przegryzają sznur, na którym ma zawisnąć Kot.
Uciekając z miasta przyjaciele trafiają do Białoksiężnika, który za pomocą ziół odczarowuje szpetotę królewny. W drodze powrotnej do stolicy zaskakuje ich Cygan, z którym Kogut toczy zażarty pojedynek, osłaniając swych przyjaciół. Trafiony nożem Kogut pada martwy. W tej samej chwili pęka jajko i wyskakuje z niego synek Koguta Epikurek. Powiadomiony o wszystkim król wita odczarowaną córkę, po czym następuje pojednanie zwaśnionych stron, a Epikurek przedstawia w skrócie dalsze losy Lisicy i Mysibrata.